Επειδή πολύς λόγος γίνεται περί Φαιάκων, Σχερίας και Κέρκυρας, ας κουραστούμε λίγο «τσάμπα» θα έλεγα να αποδείξουμε ότι καμία σχέση δεν υπάρχει μεταξύ τους.
Λέγω τσάμπα γιατί ο ίδιος ο Όμηρος το διευκρινίζει έμμεσα με διάφορους τρόπους και πολλές φορές.
Ας πάρουμε λοιπόν τη συζήτηση του μεταμορφωμένου από την Αθηνά Οδυσσέα με τον βοσκό του Εύμαιο, όταν του εκμυστηρεύεται ότι ο Οδυσσέας όχι μόνο ζει αλλά ευρίσκεται πολύ κοντά, έτοιμος να γυρίσει στην Ιθάκη, για να τον προετοιμάσει ψυχολογικά και μη.
Πρέπει βασικά να του πει έμμεσα πως ο Οδυσσέας βρίσκεται πολύ κοντά γιατί δεν του μένει και πολύς χρόνος να προετοιμαστεί για το σχέδιο της μνηστηροφονίας περιμένοντας και τον Τηλέμαχο, γνωρίζοντας ότι η Αθηνά έχει ήδη πάει στη Σπάρτη να τον ειδοποιήσει:
Λέει λοιπόν στον Εύμαιο ότι ο Οδυσσέας βρίσκεται στη Θεσπρωτία (ραψωδία ξ – 315), μέρος τόσο κοντινό που το γνωρίζει ακόμα και ο βοσκός μη όντας φυσικά ναύτης σε ποντοπόρα. Χα χα.
Μα και ο Εύμαιος κατόπιν (ραψωδία ρ – 526), ειδοποιεί την Πηνελόπη ότι ο “ξένος” του γνωρίζει ότι ο Οδυσσέας είναι στη Θεσπρωτία, πασίγνωστο μέρος και σε αυτήν, μια και δεν τον ρωτάει ποιο μέρος είναι αυτό χωρίς καν να έχει πτυχίο ναυτικής ακαδημίας!
Την Θεσπρωτία λοιπόν την γνωρίζουν στην Ομηρική Ιθάκη ακόμα και τα ορνίθια ή όχι?
(ραψωδία ξ – 314, Οδυσσέας προς Εύμαιο):
«Μέρες ἐννιὰ πλανιόμουνα, τὴ δέκατη τὴ νύχτα
μεγάλο κῦμα μ’ ἔρριξε στῶν Θεσπρωτῶν τὴ χώρα.
Ἐκεῖ μὲ δέχτη ὁ Φείδωνας ὁ ρήγας, δίχως λύτρα
τὶ ὁ γιός του, ποὺ μὲ πρόφτασε ἀπ’ τὸ κρύο κι ἀπ’ τὸν κόπο
κατακομμένο μ’ ἔφερε στὸ πατρικὸ παλάτι,
κι ὁ ρήγας τότες μ’ ἔντυσε χλαμύδα καὶ χιτώνα.
Γιὰ τὸ Δυσσέα ἔμαθα ἐκεῖ, τὶ μοῦ ‘λεγε κι ὁ ἴδιος
πὼς τόνε δέχτη φιλικά, στὸν τόπο του σὰ γύρνα•
καὶ μοῦ ‘δειξε ὅσους θησαυροὺς εἶχε ὁ Δυσσέας συνάξει,
χαλκό, χρυσάφι, σίδερο μὲ τέχνη δουλεμένο,
ποὺ σῶναν καὶ τὴ δέκατη νὰ θρέψουνε γενιά του•
τόσα τοῦ μένανε καλὰ στοῦ βασιλέα τὰ σπίτια.
Καὶ στὴ Δωδώνη μοῦ ‘λεγε πὼς εἶχε αὐτὸς περάσει,
ἀπ’ τ’ ἁψηλόκορφο τὸ ἰδρὺ τὸ θέλημα τοῦ Δία
ν’ ἀκούση πὼς θὰ ξαναρθῆ στὸ πλούσιο τὸ νησί του,
κρυφὰ μαθὲς ἢ φανερά, τόσον καιρὸ ποὺ λείπει.
Καὶ μὲς στὸ σπίτι στάζοντας μοῦ ὁρκίστη πὼς τὸ πλοῖο
ἦταν ριγμένο, κι ἕτοιμοι στεκόνταν οἱ συντρόφοι,
στὴ γῆς νὰ τόνε φέρουνε τῆς ποθητῆς πατρίδας.
Ἐμένα ὅμως πρωτόστειλε, γιατ’ ἔτυχε καράβι
Θεσπρωτικὸ νὰ ξεκινάη στὸ καρπερὸ Δουλίχι.
Στὸ βασιλέα τὸν Ἄκαστο τοὺς εἶπε νὰ μὲ φέρουν,
μὰ αὐτοὶ κακὰ βουλεύτηκαν, γιὰ νὰ τραβήξω κι ἄλλα
παθήματα καὶ συφορές»•…
(ραψωδία ρ – 526, Εύμαιος προς Πηνελόπη):
… «καὶ λέει καὶ γιὰ τὸ θεϊκὸ πὼς ἄκουσε Ὀδυσσέα,
ἐδῶ σιμά, πρὸς τὴν παχειὰ τῶν Θεσπρωτῶνε χώρα,
πὼς ζῆ, καὶ φέρνει θησαυροὺς στοὺς πύργους του περίσσους.»…
Άξιο προσοχής:
«ἐδῶ σιμά, πρὸς τὴν παχειὰ τῶν Θεσπρωτῶνε χώρα».
(ρ – 526)… «ἀγχοῦ, Θεσπρωτῶν ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ,»…,
«αγχού», επίρρημα = πλησίον! Καμία αντίρρηση??
(Οι μεταφράσεις του Αργύρη Εφταλιώτη).
Διαβάσατε όλα τα παραπάνω?
Αν ναι συνεχίζω:
Μόλις 5 ναυτικά μίλια (για αυτούς που δεν έχουν ανοίξει ποτέ χάρτη επεξηγώ), απέναντι από τη Θεσπρωτία υπήρχε το Ομηρικό νησί των Φαιάκων και δε το γνώριζε κανείς, ούτε ακόμα και ο Οδυσσέας?? Δεν υπήρχε τότε εκεί και ο συνονόματός μου Άγιος να κάνει θαύματα!! Χα χα χα.
Πιστεύω περιττεύουν οι περισσότερες αναλύσεις γιατί θα μας κοροϊδεύουν και τα προαναφερθέντα δίποδοδίφτερα όντα…
Και ποιό ήταν το νησί των Φαιάκων?
Να τα χαρακτηριστικά του που αναφέρει η Ναυσικά στη ραψωδία (ζ – 198):
« Εἶπε, καὶ τὶς ὡριόμαλλες φωνάζει παρακόρες•
“Σταθῆτε, ὦ κοπελιές• γιατὶ σὲ ὄψη ἀντροῦ σκορπιέστε;
ἢ τάχα φοβηθήκατε πὼς εἶναι ὀχτρὸς ἐτοῦτος;
Δὲ ζῆ στὸν κόσμο ὁ ἄνθρωπος, κι οὔτε ποτὲς θὰ ὑπάρξη
ποὺ θά ‘ρθη ἐδῶ τὸν πόλεμο στοὺς Φαίακες νὰ φέρη•
γιατὶ ἐμᾶς οἱ ἀθάνατοι πολὺ μᾶς ἀγαπᾶνε,
Ἀπόμακρα στοῦ πέλαγου τὴν ἄκρη κατοικᾶμε,
καὶ μὲ τὰ μᾶς ἄλλοι θνητοὶ δὲ σμίγουν ἐδῶ πέρα.
Ἂν ἦρθε αὐτὸς ὁ δύστυχος μὲς στὰ πλανέματά του,
νὰ τὸν δεχτοῦμε πρέπει μας, γιατὶ ὁ Δίας μᾶς στέλνει
φτωχοὺς καὶ ξένους• λιγοστό, μὰ ἀγαπητό ‘ναι δῶρο.»..
Άμα μπορείτε βρείτε το, χα χα.
Προφανώς είναι μια παραμυθένια και παραδεισένια τοποθεσία που όλοι περνούν μια πραγματικά ονειρεμένη ζωή (όπως περιγράφει το έπος), μέσα σε ανέμελους ρυθμούς, χορούς, έρωτες και πανηγύρια, που παρουσιάστηκε από τον ποιητή για να δείξει για ακόμα μια φορά τη μεγάλη επιθυμία του νόστου του ήρωα προς την Ιθάκη, ώστε ακόμα και όλα αυτά να τα απορρίπτει.
Μπορεί όμως με αυτά τα όμορφα και παράξενα (και με την ελπίδα ίσως ότι υπάρχουν), να ήθελε να τέρψη τους ακούοντας, όπως και σύγχρονα έχει γίνει το ίδιο από πολλούς ποιητές με αποσπάσματα «εξωτικών» και εξωπραγματικών διηγήσεων. Παράδειγμα ο μισοχωριανός μου ποιητής Νίκος Καββαδίας μα και ο Τσιτσάνης με το γνωστό «νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες στην Αραπιά»… χα χα.
Αν παρά ταύτα προσπαθήσουμε να ταυτοποιήσουμε τη Φαιακία σαν υπαρκτό τόπο, τα στοιχεία συγκλείνουν ίσως προς το νησιωτικό σύμπλεγμα της Μάλτας και ειδικότερα στο νησί Gozo (αρχαία Ελληνικά Γαύλος), αν η Μάλτα ήταν πάντα τόσο άνυδρη, όπως και πολύ παλαιότερα έχω αναφέρει.
Σε αυτό συνηγορούν και τα υπάρχοντα εκεί αρχαία μεγαλιθικά κτίσματα σαν το ναό του Άγκαρ Κιμ (3500 – 2500 π.χ.) όπως και το Μνάιντρα που πιθανολογείται ότι κτίστηκαν από παλαιά Ελληνικά φύλα, μα και το όνομά της σχεδόν επίσημα φέρεται να προέκυψε από παραφθορά του Ελληνικού ονόματος Μελίτη.
Άγκαρ Κιμ (3500 – 2500 π.χ.)
Υ.Γ.
Τώρα θα με κυνηγούν οι φίλοι μου οι Κερκυραίοι βέβαια, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια αναλύοντας χωρίς σκοπιμότητες την Οδύσσεια.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Ρόκκος Σπύρος