Στρατιά Ανατολής                                             Γαλλική δημοκρατία

        “πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς

Εμείς Αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, της 32ης ταξιαρχίας, επιβάτες στο πλοίο «Ο Άγιος Γεώργιος» διοικούμενo από τον καπετάνιο Χριστόδουλο Γιαννουλάτο γεννημένο στην Κεφαλονιά, ορθόδοξο στο θρήσκευμα, βεβαιώνουμε ότι συμπεριφέρθηκε με τιμή και εντιμότητα κατά την αναχώρηση μας από την Αλεξάνδρεια στις  “ 4 Vend.”,  μέχρι την άφιξη μας στην Γαλλία και απέδειξε ότι είναι αληθινός δημοκράτης, εκτελώντας τέλεια τα καθήκοντά του.
Η παρούσα επιστολή του χορηγήθηκε για οποιοδήποτε λόγο ήθελε ο ίδιος να τη χρησιμοποιήσει”.

Ακολουθεί μη αναγνώσιμη ημερομηνία.

Το πρωτότυπο κείμενο, (κλικ για μεγέθυνση).

Η  ημερομηνία του εγγράφου είναι μη αναγνώσιμη, αλλά στο κείμενο δίπλα στο όνομα Αλεξάνδρεια διακρίνεται το “ le 4 Vend ”, που σύμφωνα με το Γαλλικό république ημερολόγιο ήταν αντίστοιχα η 26η Σεπτεμβρίου.
Αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ναπολέων έφυγε κρυφά από την Αίγυπτο προς Γαλλία στις 22 Αυγούστου του 1799 με ελάχιστους αξιωματικούς που επέβαιναν στην ίδια φρεγάτα με αυτόν, ίσως οι εν λόγω αξιωματικοί ήταν ένα άλλο μικρό τμήμα εμπίστων που ταξίδεψαν προς Γαλλία, με σκοπό να τον βοηθήσουν, επειδή η εκεί κατάσταση δεν πήγαινε καθόλου καλά.

Στην Άσσο υπάρχει η βεβαιότητα ότι στο Ναό του Αγ. Σπυρίδωνα φιλοξενήθηκαν Γάλλοι ναυαγοί και ίσως πρόκειται για τους εν λόγω αξιωματικούς. Οι συγκεκριμένοι, προφανώς για λόγους σκοπιμότητας, δεν αποκάλυψαν την ιδιότητά τους αλλά ούτε και ο Γιαννουλάτος. Αυτό δικαιολογεί και την έκφραση του κειμένου «βεβαιώνουμε ότι συμπεριφέρθηκε με τιμή και εντιμότητα». Στην καθομιλουμένη δεν τους “κάρφωσε” μια και την περίοδο αυτή στα Επτάνησα κυριαρχούσαν οι Ρωσότουρκοι μετά την καταστροφική για τον γαλλικό στόλο αιφνιδιαστική επίθεση του Νέλσωνα στο Αμπουκίρ.
Αυτή είναι η μία πιθανότητα. Η άλλη που δεν διαφοροποιεί και πολύ την ουσία είναι: να ήταν αξιωματικοί που επέστρεφαν δύο χρόνια αργότερα μετά τη συνθηκολόγηση με τους Άγγλους (2 Σεπτέμβρη του 1801), αλλά η συμφωνία προέβλεπε να επιστρέψουν οι Γάλλοι στρατιώτες με πλοία των Άγγλων, επομένως η περίπτωση αυτή είναι λιγότερο πιθανή.

Για την οικογένεια του καραβοκύρη Χριστόδουλου Γιαννουλλάτου  γνωστό είναι ότι κατοικούσε αρχικά στο  κάστρο της Άσσου, οι απόγονοί του δε είναι η γνωστή Ασσιώτικη οικογένεια Σωκράτη Γιαννουλάτου και η οικογένεια του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου (Γιαννουλάτος του Γερασίμου), το παραλιακό σπίτι της οποίας ήταν όπου σήμερα είναι η ταβέρνα «ο μώλος».

Η αναφερόμενη 32η Ταξιαρχία, (demi – brigade), ήταν το “δεξί χέρι” του Ναπολέοντα κάτι σαν τους σημερινούς πεζοναύτες, που μαζί της έγραψε ένδοξη ιστορία, επιτυγχάνοντας στρατιωτικούς άθλους κατά τα επαναστατικά αλλά και τα αυτοκρατορικά χρόνια. Η ανωτέρω ταξιαρχία ήταν τμήμα του γαλλικού στρατού στην Αίγυπτο και αποτελείτο από 3 τάγματα, 1950 άνδρες στο σύνολο, διοικητής ο Louis Andre Bon.

Ιδού και Γαλλικό ιστορικό βιβλίο για αυτήν:

——Οι Έλληνες δεν επαναστάτησαν εναντίον των Τούρκων τη χρονική στιγμή που ήθελε ο Βοναπάρτης, άλλωστε και ο Ρήγας Φεραίος διαπιστωμένα κατέβαινε για το σκοπό αυτό από τη Βιέννη να τον συναντήσει στη Βενετία, έχοντας τα έντυπα της προκήρυξης προς επανάσταση του γένους, προδόθηκε όμως και συνελήφθη στην Τεργέστη από τους κοινούς τότε εχθρούς Αυστριακούς, αλλά:

Έλληνες παρείχαν υπηρεσίες στο Ναπολέοντα σχηματίσαντες ελληνική λεγεώνα, η οποία συμμετείχε στις μάχες της Αιγύπτου και Συρίας, ενώ ελληνικά πλοία βοήθησαν το Γαλλικό στρατό μεταφέροντας εφόδια και διατηρώντας την επικοινωνία μεταξύ Γαλλίας και Αιγύπτου. Η εν λόγω λεγεώνα ήταν όπως φαίνεται πολυάριθμη, εφόσον ο ίδιος ο Ναπολέων σε επιστολή του ομιλεί περί ενισχύσεως της δρώσης εις Σουέζ γαλλικής φάλαγγας με μέρος της ελληνικής λεγεώνας, που είχε έλληνας αξιωματικούς και έλληνα διοικητή τον Νικόλαο Παπάζογλου, ή Τσεσμελή. (εγκ. Ελευθερουδάκη).

Τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με την άψογη συμπεριφορά των Ασσιωτών το Φθινόπωρο του 1798, όταν ενέσκυψαν οι Ρωσότουρκοι, προς το τμήμα της Γαλλικής φρουράς που ήλθε από το φρούριο του Αγ. Γεωργίου για προστασία στο κάστρο της Άσσου, φανερώνουν φιλικότατες σχέσεις εκατέρωθεν. Αποτέλεσμα αυτών των σχέσεων είναι και η εμφάνιση κατά τους καταστροφικούς σεισμούς το 1953 του Edouard Frédéric Dupont, που τότε ήταν στην ηγεσία του Παρισιού, και φίλος του χωριανού μας γιατρού καθηγητή Ιωάννη Πατρίκιου. Επίσης η οικονομική βοήθεια προς το χωριό, αλλά και η τιμητική παράδοση στους κατοίκους του κλειδιού της πόλης των Παρισίων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ανταποδίδοντας την παράδοση του κλειδιού της πόλης των Παρισίων, μετονομάστηκε η πλατεία του χωριού μας σε πλατεία Παρισίων.

κ
Edouard Frédéric Dupont

Αριστερά φωτό του Dupont και αποκάτω περιήγηση στο κεντρικό δρόμο (Ρύακα) της Άσσου.

Πρώτο πλάνο με το μαύρο παλτό ο Dupont.
Αριστερά με την καμπαρντίνα η Μαίρη Γιαννουλάτου κόρη Σωκράτη (απόγονος του Χριστόδουλου) και γαλλομαθής.
Ακριβώς πίσω της και δεξιά ο τότε πρόεδρος του χωριού Σπύρος Μενεγάτος, αν δεν κάνω λάθος.
Με την ευκαιρία για να καταλάβετε το μέγεθος της καταστροφής των σεισμών, στο ίδιο σημείο αλλά τραβηγμένη από την αντίθετη πλευρά υπάρχει προσεισμική φωτό του γάμου των γονιών του Νίκου Καββαδία, πατήστε εδώ:

Υ.Γ.
1) Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Άντζελα Σπ. Γιαννουλάτου που μου εμπιστεύτηκε το ιστορικό έγγραφο, όπως και το Γαλλικό Ινστιτούτο για τη βοήθειά του, που έκλεισε με τον επίλογο:
…«χαίρομαι για την ύπαρξη γαλλοελληνικών σχέσεων στην Κεφαλονιά.
Με εκτίμηση
Σεσιλ Πετιτ».

Αναμφισβήτητα ένα μεγάλο ευχαριστώ στο “kefaloniapress” που βοήθησε παλιότερα να βρεθεί το “κλειδί” του Παρισιού, εξ΄ ου και η αντίστοιχη φωτό.

2) Υπήρχε και λεπτομερέστερο έγγραφο που όμως δυστυχώς παρακρατήθηκε από τη Γαλλική Πρεσβεία σαν κρατικό (ιστορικό?) έγγραφο, όταν προσκομίστηκε για ιδιωτικούς λόγους 65 χρόνια πριν περίπου.

3)Στη μικρογραφία της αρχικής φωτό η Γαλλική 32η Demi – Ταξιαρχία, Ιταλία 1796 από τον  Keith Rocco.

Σπ.Ρόκκος.