Το γενεαλογικό μου δένδρο!
Ξενόφερτο. Στη Τσιτσίλια φτάνει! Χα χα χα
Ξεκινάμε το 1848 – 49 με τρία πρώτα εξαδέλφια:
Παναγής Ρόκκος, Σπύρος και Διονύσης Ρόκκος.

Καταγωγή Σικελία Ιταλίας πιθανότατα περιοχή Παλέρμου, ή το ίδιο το Παλέρμο.
Το Παλέρμο επαναστάτησε το 1848 εναντίoν του «βασιλείου των δύο Σικελιών» με βασιλείς από τη δυναστεία των Βουρβόνων. Η εξέγερση μετά ένα χρόνο αποτυγχάνει και εξαναγκάζονται τα ξαδέρφια σαν πολιτικοί πρόσφυγες να καταφύγουν στην Ελλάδα μαζί με άλλους χίλιους (1000) περίπου, η οποία βλέποντας το 1849 την είσοδο Ιταλών επαναστατών στην Δυτική Ελλάδα και κυρίως στην Πάτρα απαγορεύει την παραμονή τους και έτσι εξαναγκάζονται ο μεν Παναγής με τον Διονύση να μεταβούν στην Κεφαλονιά (Αγγλοκρατούμενη τότε) και ο Σπύρος να μετοικήσει στη Σμύρνη.

ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ:

{Πρόσφατα μια δεύτερη περίπτωση – άποψη είναι υπό έρευνα:

Ο Συγγενής Αλέξανδρος Σπ. Ρόκος, εγγονός του Κωνσταντίνου Σπ. Ρόκου,  μιας σπουδαίας προσωπικότητας  διεθνούς εμβέλειας, που θα μιλήσουμε αργότερα, με πληροφόρησε ότι η οικογένειά του πάντα υπέθετε ότι ο αρχικός πρόγονός μας ήταν διαχειριστής της βρετανικής κυβέρνησης κατά το χρόνο της εδώ διακυβέρνησής  τους και είχε το όνομα “Roch” από το Αμπερντίν της Σκωτίας. Στη συνέχεια «εξελληνίστηκε» το όνομά μετά τη βρετανική αποχώρηση και παρέμεινε στη Κεφαλονιά αφού είχε παντρευτεί μια ελληνίδα κυρία. Κατόπιν ελέγχου στη περιοχή  Aberdeen  υπάρχει  οικογενειακό όνομα  Roch. Είναι ένα ασυνήθιστο όνομα για την περιοχή, αλλά ο συγγενής Αλέξανδρος κάνει προσπάθειες για να μάθει περισσότερα.

Γεγονός είναι βέβαια ότι και το δικό μου επίθετο Ρόκκος  γραφόταν αρχικά με ένα κάπα (Ρόκος) και άλλαξε στην εποχή του πατέρα μου σαν Ρόκκος, προφανώς γιατί και τα άλλα ίδια επίθετα ήταν με δύο κάπα (κ). Την πληροφορία την έχω από τον πατέρα μου.

Στο τέλος του άρθρου έχουν προστεθεί δύο σχεδιαγράμματα, το δικό μου και του συγγενή μου με αντικείμενο την  εξέλιξη του γενεαλογικού  δένδρου  με κάποιες διορθώσεις του αρχικού και φυσικά έπεται συνέχεια.

Όπως και δύο φωτό του Κωνστ. Ρόκου από το προσωπικό αρχείο του Αλέξανδρου}.

Ο Διονύσης και ο προπάππος μου Παναγής αφού παραμένουν για λίγο ίσως στη Σκάλα και Πύλαρο εγκαθίστανται μόνιμα στην Άσσο.
Χτίζουν σπίτι στην είσοδο του τότε εμπορικού δρόμου (ρυάκας) της Άσσου και εμπορεύονται έχοντας μαζί με άλλα προϊόντα το μονοπώλιο αλατιού, πιπεριού, πετρελαίου κ.α.
Ο Παναγής παντρεύεται την Αγγέλικα Σικελιανού (Τσιτσιλιάνου) αδελφή του Νικόλα Σικελιανού, παιδί δε του τελευταίου η Κυριακούλα Σικελιανού.
Το επίθετο Ρόκκος τώρα:
Τον προπάππο μου Παναγή Ρόκκο τον έλεγαν και Κολιάμπα.
Koliabo είναι επίθετο Σικελιάνικο, οι πιθανότητες λοιπόν είναι να λεγόταν αρχικά Rocco Koliabo αλλά για λόγους σκοπιμότητας και ορθοδόξου Ελληνοποίησης κράτησε το Ρόκκος για επίθετο, ονομάστηκε Παναγής, και άντε βρέστε τον που λένε!
Αυτό αποδεικνύεται ίσως, και από το ότι απέκτησε εγγονό Χαράλαμπο μια και ο Άγιος Χαράλαμπος των ορθοδόξων είναι ο αντίστοιχος Άγιος Ρόκκος των Καθολικών.
Την αλλαγή του επιθέτου διατήρησαν και τα άλλα δύο εξαδέλφια με τις τρείς αδελφές τους για ευνόητους λόγους. (Υποθετικά πάντα βέβαια αλλά με πολλές ενδείξεις ακρίβειας).

Και λίγες λεπτομέρειες για τα παιδιά του προπάππου Παναγή.
Ο Παναγής καρπερός γαρ αποκτά τα εξής παιδιά:
Αντρέα, Χρίστο, Βαγγέλη, Γιώργο, Κωνσταντή, και Ευτυχία.
Ο Αντρέας (παρανόμι Μανιανής) και παππούς μου, με τη πρώτη του γυναίκα την Αθηνά Ματσούκη (παρανόμι Πουλέντα), κάνει τον Σταύρο (1898), τον Χαράλαμπο (1900) και με την τρίτη γυναίκα του Τζανέττα Φερδινάνλη τον Σπύρο (1917) που πέθανε 6-7 χρόνων και τον Παναγή (ο πατέρας μου), (1919). Ενδιάμεσα είχε παντρευτεί και μια Κερκυραία αλλά δεν έζησε πολύ.

Μετέτρεψε το μαγαζί του πατέρα του σε υποδηματοποιείο από τα πολύ καλά της περιοχής μέχρι που και ο Πυλαρινός λήσταρχος της περιοχής Φραντζέσκος ήταν πελάτης του. Ο νόνος τον συναντούσε στο βουνό και του έπαιρνε μέτρα για τα παπούτσια! Και άμα ήθελε ας μη τα πήγαινε! Χα χα.
Χρίστος, ανύπαντρος τίποτε άλλο.
Βαγγέλης, κανένα στοιχείο.
Γιώργης, παντρεύτηκε γυναίκα από τα Ποταμιανάτα. Διατηρούσε ανεμόμυλο και ταβέρνα στο Αργοστόλι, γιός του ο Σπύρος που διατηρούσε το ένα από τα δύο μεγάλα μαγαζιά γενικού εμπορίου στο Αργοστόλι (το άλλο ήταν του Θεοτοκάτου), που εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει πλέον.

Στο βάθος της φωτό το μαγαζί, Σ.Γ. ΡΟΚΚΟΣ.

Κωνσταντής, ανύπαντρος, πούλαγε ψωμί και ρέγγα στο Αργοστόλι «βαρεμένος» στα μυαλά μετά από κάποιο γερό ξυλοδαρμό. Τρύπωνε λεφτά στις ξερολιθιές και τα έχανε σαν αποτέλεσμα της ανήκεστης βλάβης του και πέθανε στην Άσσο την κατοχή κάτω από  άθλιες συνθήκες.
Ευτυχία, δούλευε στην ταβέρνα του Γιώργη. Παντρεύτηκε το Γιώργο Αμπατιέλο από τις Κεραμειές που είχε παλιά μανάβικο στην Αμερική. Μένανε στον Πειραιά (Φίλωνος και Νοταρά) όπου και διατηρούσαν εστιατόριο – ξενοδοχείο με το όνομα «Μπορντενάου».
Έκαναν δύο παιδιά αλλά το μαγαζί χρεοκόπησε εξ΄ αιτίας κάποιου Αρμένικης καταγωγής, δεν γνωρίζω πως ακριβώς.

Και τα άλλα δύο πρώτα εξαδέλφια του προπάππου μου:

(Σε κάποια σημεία θα υπάρξουν αλλαγές βασει νέων πληροφοριών)

Α) Σπύρος Ρόκκος, αδελφός του Διονύση και άλλων τριών κοριτσιών.
Είχε μαγαζιά στην Αγία Φωτεινή της Σμύρνης και τρεις αδελφές μαζί με τον Διονύση.
Την Αγγέλικα που παντρεύτηκε τον Σαράντη Ραυτόπουλο (Ασσιώτης που η οικογένειά του έφτιαξε την εκκλησιά Ανάληψη) και απέκτησε δύο παιδιά τον Αργύρη και το Γεράσιμο.
Την Ελένη που παντρεύτηκε τον Διονύσιο Παπασπυράτο με παρανόμι Καρατζάς.
Η τρίτη αδελφή άγνωστη για την ώρα.
Οι γιοί του:
Ο Κώστας, αρχίατρος του στρατού και γιατρός στα βασιλικά ανάκτορα. Πέθανε το 1970 περίπου και έμενε κοντά στη Κηφισιά, (Κοκκιναράς). Από πληροφορίες μου μίλαγε πέντε ξένες γλώσσες.
Ο Γιώργος , γιατρός έμενε στην Αθήνα (Νίκης και Μητροπόλεως), ο γιος του εργαζόταν στη ΔΕΗ και έμενε στο Χολαργό.

Β) Διονύσης Ρόκκος, παρανόμι Καραπάνος:
Διατηρούσε φούρνο (αρτοποιείο) στην Άσσο μεταξύ σημερινού παραλιακού καφέ μπαρ “sea side” και οικίας Β. Δεστούνη, ή το ίδιο το καφέ μπαρ, ο οποίος ήταν συνεταιρικός των αρχόντων του χωριού.
Από τα κέρδη του φούρνου φτιάχτηκε και ο φάρος του χωριού (τότε Δήμου), στη σημερινή θέση Φανάρι. Μετά άφησε το φούρνο στην αδελφή του Ελένη (γυναίκα του Καρτζά) και πήγε στη Ζάκυνθο όπου κατασκεύαζε δρόμους σαν εργολάβος. Παντρεμένος με κάποια Κατερίνα, «καρπερός» και αυτός έκανε πολλά παιδιά. Αυτά που γνωρίζω είναι:
Ιωάννης, Βαγγέλης, Μαριέττα, Κούλα, Θεόπλαστη, Βενετία, Στάμω, Βιργινία.
Ο Ιωάννης χοντρέμπορος (εμπόριο σιδήρου, κλπ) στη Μοζαμβίκη δεν έμενε στην Άσσο αν και πάντα τον εόρταζε η οικογένεια.
Οικονομικά ευκατάστατος  πέθανε δε κατά το ταξίδι της επιστροφής του  στην Ελλάδα.

Ο Βαγγέλης είχε το ναυτιλιακό πρακτορείο του γνωστού Ασσιώτη εφοπλιστή Γιαννουλάτου, στη Ζάκυνθο.
Η Θεόπλαστη παντρεμένη με κάποιον Κολόμβο από το φρούριο (παρανόμι Βραχνός) και μία κόρη την Αντζουλέτα παντρεμένη στη Κύπρο, έμενε μέχρι τους σεισμούς (1953), σε σπίτι πίσω σχεδόν από το παλιό διώροφο πατρικό μας.
Η Βιργινία παντρεμένη στη Σάμη με κάποιον Φωκά ιδιοκτήτη της γνωστής αλυσίδας καταστημάτων «ΦΩΚΑΣ» και 2-3 παιδιά.
Η Στάμω με κάποια αναπηρία βαδίσματος, μάλλον ανύπαντρη και από μαρτυρίες εμφανισιακά πάντα «κοκέτα».

Τα παιδιά του Αντρέα Π. Ρόκκου τώρα:
Α) Σταύρος, παντρεύτηκε την Ελπίδα (Ρισσιάνα από το Βαρύ στην καταγωγή Μπαμπανάτσενα που αυτοκτόνησε) και απέκτησε την Ελένη που πέθανε στην κατοχή και σε δεύτερο γάμο την Αθηνά Μενεγάτου από την οποία απέκτησε τον Διονύση και τον Βαγγέλη.
Β) Χαράλαμπος, παντρεύτηκε την Ανδρομάχη Κοκκόλη και απέκτησε την Θάλεια (πέθανε στην κατοχή), τον Αντρέα, τον Γεράσιμο, τον Δημήτρη και την Βεατρίκη.
Γ) Παναγής, παντρεύτηκε τη Μαρία Αυγερινού και απέκτησε την Ειρήνη και το Σπύρο – Κοσμά.
Έ, η τελευταία λέξη των ανωτέρω είμαι εγώ ο θεόκουρλος! Χα χα χα χα χα.

Υ.Γ. 1ο
Από δω και πέρα ας το συνεχίσει κάποιος άλλος γόνος τση φάρας μας γιατί εγώ δεν αντέχω άλλο, τα “έφτυσα” να ψάχνω!!
Υπ΄ όψη ότι μόνο από την πλευρά του Ανδρέα Π. Ρόκκου γνωρίζω συγγενείς, από τις άλλες σχεδόν κανέναν.
Χαθήκαμε!
Υ.Γ. 2ο
Το τετράφυλλο τριφύλλι που βλέπετε στην εικόνα του ανωφλιού της εξώπορτας του πατρικού μου (αρχική εικόνα) δεν είναι οικόσημο, επίκληση της θεάς τύχης είναι.
Και λίγη τύχη είχε ο νόνος μου ο Αντρέας, που παρά τα χρονάκια του γύρισε από τον Βαλκανικό πόλεμο με ένα παράσημο ανδρείας και με μια σφαίρα στον αριστερό μηρό που την κουβάλησε μέχρι το θάνατό του!

Και το πρωτότυπο:

Βέβαια κυκλοφορεί και αυτό το οικόσημο (βλέπε φωτό), αλλά μάλλον δεν πρόκειται για Κεφαλλονίτικο γιατί όλες οι οικογένειες των ντόπιων επιθέτων Ρόκκος έχουν καταγωγή την Άσσο και καμία από ό,τι γνωρίζω δεν είχε οικόσημο. Πρόκειται λοιπόν περί εισαγόμενου εξ Ιταλίας εκεί που το επίθετο Rocco είναι τόσο διαδεδομένο όπως το Παπαδόπουλος στην Ελλάδα. Άρα χαίρε βάθος αμέτρητον…

Όμως ένα άλλο στοιχείο που γνωρίζω είναι ότι στον τοίχο της πρόσοψης του πατρικού μου και Δυτικά της κύριας εισόδου, ο προπάππος μου είχε εγκαταστήσει ηλιακό ρολόι καινοτομία για την εποχή και νομίζω το μοναδικό στη περιοχή. Υποθέτοντας από τα καρφωμένα σίδερα που θυμάμαι, πρέπει να ήταν κάτι σαν το παρακάτω ηλιακό ρολόι που υπάρχει ακόμα στον παλιό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα της πόλης της Λευκάδας.

Υ.Γ. 3o
Επειδή κάπου αναφέρω για λήσταρχο Φραντζέσκο μη πάει το μυαλό σας σε κάνα αρβανιτόβλαχο με φουστανέλες. Σικάτος και καλοντυμένος όταν έπρεπε, κάτι λίγο από Κορλεόνε! Τώρα με την λέξη λήσταρχος στην τότε Κεφαλονιά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι εννοούσαν.
Όταν πέθανε ο πολιτικός ο Βρυώνης με το σπίτι στο Ξιλιέρι της Άσσου, η νόνα μου η μαμή παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα από το «κοντογούρι» του Άη Νικόλα.
Εκεί τη συνάντησαν όπως είπε δυο καλοντυμένοι κύριοι και την ρώτησαν που είναι το σπίτι του Βρυώνη, Τους το έδειξε την ευχαρίστησαν και έστριψαν για να κατέβουν τα σκαλιά.
Εκεί ακριβώς άνοιξε το παλτό του ενός και η νόνα έμεινε «κάγκελο» βλέποντας δυο πιστόλες ζωσμένες στη μέση του.
Ήταν ο Φραντζέσκος με κάποιο πρωτοπαλίκαρο.
Συμμετείχε στη τελετή της κηδείας όπου συμμετείχε και η αστυνομία του χωριού βέβαια και όχι μόνο και με τον ίδιο τρόπο αθόρυβα αποχώρησε. (Σα κομματάρχης του μάλλον να ήτανε).
Γνωρίζω ότι παντρεύτηκε με περιπετειώδη τρόπο, τρομερότατο θα έλεγα και απέκτησε 11 παιδιά! Έρωτας γαρ.

Υ.Γ. 4ο

Ο Κωνστ. Ρόκος σαν έφεδρος αξιωματικός στη μάχη του Μπιζανίου.

Ο στρατηγός (general) Κωνστ. Ρόκος ήρωας και για κάποιο έθνος στην οικογένεια των αγίων! (Ψιλοπράγματα πατριώτες για αυτό και μας είναι άγνωστος! χα χα).